Hoe ziet Equitation kampioenschap in Wellington eruit?

Winnares van het Equitation kampioenschap: Coco Fath met Class Action.
Winnares van het Equitation kampioenschap: Coco Fath met Class Action.

Benieuwd wat de ruiters moesten doen tijdens het Equitation kampioenschap in Wellington? Dinette Neuteboom beschreef dit in De Paardenkrant van woensdag 28 maart.

 

“Voor vele junioren was het George Morris Equitation kampioenschap afgelopen vrijdagavond het hoogtepunt van het Winter Equestrian Festival. In de International Ring waren de jonge ruiters helemaal op zichzelf en hun groom aangewezen. Ze mochten tijdens het losrijden en het parcourslopen geen contact hebben met hun trainer.

 

De equitationrubrieken in Amerika zijn immense populair. Het is totaal wat anders dan de hunterrubrieken waarin het paard wordt beoordeeld op zijn beweging en springtechniek. In de equitationrubrieken worden ruiters beoordeeld op houding en zit, effect van de hulpen en de rijderij.

 

De parcoursen waarin dat getest wordt, zijn op z’n minst gezegd uitdagend. Niet qua hoogte, maar wel betreffende alle testen die erin opgenomen zijn. Zo moesten de combinaties vrijdagavond in Wellington in draf binnenkomen om vervolgens direct over een aantal verhoogde cavaletti’s te draven. Vervolgens moesten ze aangalopperen in de rechtergalop en een aantal hindernissen springen en daarbij het juiste aantal galopsprongen maken in de lijntjes.

 

Halverwege het parcours werd een overgang naar de draf gevraagd om vervolgens een gynastieklijntje in te draven. Verderop in het parcours moesten de paarden op een rechte lijn twee galopchangementen maken. En alles moet er gelijkmatig en vanzelfsprekend uitzien.

 

In de tweede ronde zat in het midden van het parcours een hindernis die uit draf gesprongen moest worden. Ook moesten de ruiters in een rechte lijn van twee hindernissen een eenvoudige galopwissel doen en na die wissel direct doorgalopperen naar de tweede hindernis van de lijn. In de derde ronde, waarin alleen de beste vier ruiter terugkwamen, moest een hindernis gesprongen worden vanuit de contragalop, een hindernis vanuit een heel voorwaartse galop en moest er in het parcours een overgang gemaakt worden naar het halthouden, waarna een paar passen achterwaarts werden gevraagd.”